week 18_Burkina Faso & Niger
Door: Ente
Blijf op de hoogte en volg Ente
04 Maart 2010 | Niger, Niamey
Dubbelstift-check-in-the-box!!! Visum voor Nigeria is binnen! Later in het bericht meer daarover... Weer bedankt voor de leuke reacties en mailtjes. Mensen die afhaken halverwege het bericht kan ik me ook goed voorstellen hoor, dat zou mezelf ook overkomen namelijk... Nieuwe fotos zijn er ook. De eerste 3 zijn nog uit de Sahara van Mauretanie, gemaakt door de Nederlanders die ik tegenkwam en me Hollands voedsel toestopten (bedankt Joop!). Een tijdje terug dus, maar ik wilde ze jullie niet onthouden. Veel lees en kijkplezier weer!
Zat 27 feb; Ouaga - Zorgo; 112km
In 4 dagen tijd had ik 2 goede vrienden gemaakt in Ouaga, een telefoonreparateur en een man van eetkraampje. Bij het vertrekken kreeg ik van de laatste een heerlijk maal gratis mee dat ik zelfs na 5 keer aandringen niet mocht betalen van m. Vond ik zo bijzonder dat hij me dat weggaf terwijl hij het echt niet breed heeft. Mentaal is de eerste dag na wat rustdagen altijd zwaar. T duurt ff voor je de stad uit bent en je spieren moeten ook weer op gang komen. Ook is t dan altijd nog heel veel kilometers tot de volgende stad waar je rust neemt. In dit geval Niamey, nog ruim 500km.
Aan het einde van de dag rijd ik net voorbij Zorgo en heb ik kilometers lang nieuwsgierige jongens achter me aan. T wordt donker en ik besluit de weg af te gaan en neem een klein padje richting wat bomen. Verrek ze komen zelfs hier achter me aan. Dan doe ik maar of ik mn fiets ga repareren, maar geduldig blijven ze wachten. Dan doe ik of ik ga poepen en ik gebied ze weg te gaan want ik wil mn privacy. Ik ben op zich niet bang voor die jongens, maar als ze aan anderen vertellen dat hier een blanke in het bos slaapt, kunnen ze misschien kwaadwillende slapende honden wakker maken. Ik stap noodgedwongen weer op de fiets en zet t op een sprint en schud ze af. In het pikkedonker sla ik snel een paadje in en zoek een plek achter een rots. De jongens zie ik in de verte voorbij fietsen en ik kan in alle rust maar wel in het pikkedonker mn tent opzetten. En dat allemaal omdat ik zolang in Zorgo moest wachten op wisselgeld. Het grootste biljet hier is 10000CFA, ca 15euro. Als je dat tevoorschijn haalt voor een kleine aankoop in een dorp dan is t haast zeker dat ze geen wisselgeld hebben. Gevolg is dat er vaak een jongetje op uit wordt gestuurd om bij iemand anders wisselgeld te regelen. En dit duurde dit keer meer dan een half uur......
Zon 28feb; Zorgo - Fada N Gourma; 117km
De middagpauze hield ik onder een grote boom en ik dacht lekker alleen te zijn. Boekje lezen en effe uurtje slapen. Maar binnen een mum van tijd komen er vanuit verschillende kanten kinderen aangerend. Zoals gewoonlijk vragen ze eerst om een cadeau. Nadat ik duidelijk heb gemaakt dat ze niks krijgen gaan ze niet weg, nee ze gaan zitten en naar me kijken. Ik heb daar 2 uur lang gezeten, gelegen, gezeten, gealles. En iedere beweging werd door 20 paar kinderogen gadegeslagen. Op zich wel grappig, maar ik heb toch meer behoefte aan wat rust.
Ma 1mrt; Fada - Nalougou; 123km
Vandaag 4 maanden op de fiets, het voelt als een eeuwigheid waarin ik veel beleefd heb en tegelijkertijd is iedere dag ook weer nieuw en voelt t alsof ik net begonnen ben. Lekker tegenstrijdig dus en ik kan het ook niet beter benoemen...
Di 2mrt; Nalougou - Kobadie (Niger); 111km
Vandaag wacht de grensovergang. Tussen de grenzen zit vaak een stuk niemandsland en dus liggen de grensposten vaak ver uit elkaar. Bovendien heb je door het achtelijke Franse systeem de Gendarmerie en de Politie en dan ook nog eens de Douane. Gelukkig hoef ik ze niet allemaal langs, maar het is altijd even zoeken bij welke ik nou mn paspoort moet laten afstempelen en voor je het weer fiets je t hokje voorbij. Tot nu toe zijn grensbeambtes altijd vriendelijk en soepel. Vaak hoor ik klagende collega-reizigers over de grote omkoopsommen die ze moeten betalen. Maar deze mensen zijn allemaal met motor of auto en in die papieren vinden ze altijd wel iets wat zogenaamd niet in orde is; Kentekenbewijs, verzekering of wat dan ook en dan mag je dokken. Als ze mij aan zien komen fietsen zijn ze vaak juist nieuwsgierig en ik vertel ze vrolijk dat ik vanuit Nederland ben komen fietsen. Ik denk dat dat dan wel sympathie wekt en ze er niet op uit zijn om geld van me af te troggelen.
Bij de grens van Niger hetzelfde verhaal. De beambte vraagt wat er in mn bagage zit en ik maak het open en haal er wat vieze onderbroeken uit en een verrotte banaan. Al snel gelooft ie t wel en gelukkig hoef ik niet mn hele bagage overhoop te halen. T was denk ik ook meer uit nieuwsgierigheid dan uit controle dat ie t vroeg. Bij het wegfietsen vragen ze waar ik slaap en ik zeg met mn tent langs de weg. Ze zeggen dat t heel gevaarlijk is met bandieten en wilde dieren en dat ik bij een politiepost moet slapen. Ik beloof plechtig dat ik dat zal doen en bedank ze voor hun tip, maar ondertussen denk ik er het mijne van. Wilde dieren komen niet zo dicht bij de weg en al zouden er leeuwen zijn of hyena's dan pakken ze met gemak een geit of een koe die hier genoeg rond lopen. Bandieten zullen ook wel meevallen. Toch is het moeilijk een slaapplek te vinden en ik kan er niet aan ontkomen dat ik in t zicht sta van een paar hutten een paar honderd meter verderop. Als ik druk bezig ben met eten koken en muziek van mn telefoon heb opstaan hoor ik opeens Bonjour en ik schrik me een ongeluk. Ik heb een stevig mes gekocht voor groente te snijden en in een reflex pak ik t op en kijk waar de bonjour vandaan komt. De man schrikt dat ik t mes in mn hand heb en ik zie al gauw dat hij niks kwaads in de zin heeft. We maken even een praatje, althans we wisselen beleefdheden uit en ik bied m mn koffie aan. Hij neemt een slok, maar zonder suiker zijn ze hier niet gewend denk ik want ik krijg de koffie weer snel terug. Na een tijdje gebaar ik dat mn spaghetti overkookt en hij zegt vriendelijk gedag en begrijpt dat ik alleen wil zijn. Ik ben bang dat hij nu in zn dorp gaat vertellen dat er een blanke verderop slaapt en dat ik de rest van de avond het dorp om me heen heb hangen. Gelukkig is dit niet het geval en kan ik rustig van de altijd heldere sterrenhemel en dit keer volle maan genieten.
Woe 3mrt; Kobadie - Niamey; 51km
Het is interessant om te merken hoe veel verschil het uitmaakt of je een paar kilometer noordelijker of zuidelijker zit. Bobo Dialasso in Burkina Faso is het meest zuidelijke wat ik tot nu ben geweest en daar had je veel palmbomen, meertjes en grote mangobomen. Ook was het veel drukkender warm. Je merkte echt dat je tegen de tropen aanzat. Nu ben ik in Niger ongeveer 150kilometer noordelijker en zie je opeens weer zandduinen en zelfs kamelen en hier en daar wat bomen. Hier zit je dus weer op randje Sahara en is t ook veel heter maar drogere lucht.
In mijn vorige bericht had ik geschreven dat de ambassade van Nigeria in Niamey enkel op dinsdag en donderdag open was. Ik kwam op woensdagmiddag in de hitte aan in Niamey en besloot het er direct op te wagen een bezoekje aan de ambassade te wagen. Ongeschoren, bezweet, onder het zand en modder, stinkend van 5 dagen niet douchen, kleren onder de vlekken en de fiets compleet onder het stof kwam ik aangereden bij de ambassade. Niet bepaald een respectvolle manier om ze te benaderen. Voor de deur hing een plakkaat waar de openingstijden voor visums stonden. Toch maar even aankloppen. En ja hoor, er werd open gedaan en ik mocht tot mn stomme verbazing formulieren invullen en mn paspoort en pasfotos afgeven. Oja en of ik nog even 65000CFA, ongeveer 100euro, wil aftikken. Ik bleek nog maar 60000CFA te hebben en ik moest terug naar het centrum om te pinnen. Tot nu toe in alle Afrikaanse hoofdsteden kon ik pinnen met mijn Visa-card. Niet in Niger. Op zich ook niet zo verwonderlijk aangezien Niger het presteert om op de laatste plaats te staan van de Human Development Index. Een statistiek die is samengesteld uit Leeftijdsverwachting, Niveau van Educatie en Gemiddeld Inkomen (GDP). Afgezien van Somalie en Liberia die niet in de lijst zijn opgenomen, kan Niger de eretitel als armste land ter wereld claimen. Bravo! (bron; helaas niet mezelf maar Wiki) En arm is het ja, pfff. Burkina en Mali waren ook behoorlijk arm, maar Niger doet er nog eens schepje bovenop. Hutjes die in elkaar storten en uit de waterput schep ik geelbruin water. Waren het in Senegal, Mali en Burkina vooral kinderen en af en toe vrouwen die om cadeaus vragen, hier in Niger hebben zelfs volwassen mannen hun eergevoel aan de kant geschoven en vragen zonder schroom om geld. Aangekomen in Niamey ziet het er zowaar modern uit met mooie boulevards. Zoals altijd in ontwikkelingslanden is zelfs in het armste land ter wereld armoede relatief, het is ook maar net waar je het geld aan uitgeeft. Geef je het geld uit om het gazon van de militaire kazerne constant te besproeien voor mooi groen gras, of kies je als overheid voor een paar extra waterputten in de woestijn? Nou zegt meneer de president dan; doe mij maar mooi groen gras bij mn gazon, die waterputten worden wel geregeld door blanken die hier ontwikkelingswerk komen doen. Ik hoef niet te zorgen voor mn eigen bevolking!
Goed, terug naar de ambassade. Ik heb een uur door de stad gefietst, zo'n beetje alle banken geprobeerd maar mn Visa werkt niet bij automaten. Uiteindelijk bij een bank naar binnengelopen en hoge commissie betaald om alsnog handmatig geld van de Visa de krijgen. Terug naar de ambassade gefietst en geld overhandigd. Kom morgen om 2 uur maar terug. Ik had voor de zekerheid mn nummer achtergelaten bij de man van de administratie, Peter genaamd, mocht er iets mis zijn.
Daarna op zoek naar een hotel. Ik ging voor de goedkoopste optie van de Lonely Planet. Na de straat waar t hotelletje moest zijn 10 keer op en neer te hebben gefietst vroeg ik aan iemand of hij Hotel Chez Tatayi kent. Dit bleek verplaatst te zijn. Aangekomen bij de nieuwe plek bleek het hotel ge-upgraded te zijn en was de goedkoopste kamer 15euro te zijn. Ik was bekaf van 50km fietsen naar Niamey toe, en dan nog eens 25km kriskras door Niamey op zoek naar achtereenvolgens de ambassade, geld en daarna hotel en t werd al bijna donker. Ik liep een rondje en zag dat ze ook een zwembad hadden en een mooie tuin. Ik terug naar de receptie en ik vertelde hem dat ik maar een zielige fietser ben met weinig geld en of ik niet met mn tent in de tuin van t hotel kan slapen. Hij de baas bellen en t was goed. Dus nu sta ik op een achterafje voor 4euro en kan gebruik maken van een mooie lounge, zwembad en warme douche. (niet dat een warme douche hier heel veel toegevoegde waarde heeft, maar t idee is toch lekker)
Do 4 mrt; Rustdag, Visumdag
Volgende ochtend word ik om 8uur 's ochtends gebeld door Peter en haast amicaal zegt ie dat het visum klaar. Dolblij spring ik op mn fiets en kom t afhalen. Dit is haast te mooi om waar te zijn. Is dit de Nigeriaanse ambassade. Is dit het land waar zo moeilijk binnen te komen is? Aangekomen geeft ie mn paspoort en ik zie dat het een visum voor een week is ipv een maand. Dit is dus de tegenvaller. Ik smeek of ik niet alsjeblieft voor een maand kan krijgen, maar ik krijg het er niet doorheen. Ze zeggen dat het zonder problemen verlengd kan worden als je eenmaal in Nigeria bent. Dat hoop ik dan maar. Peter heeft me zijn nummer gegeven voor als ik bij de immigratiedienst moeilijkheden krijg. En moeilijkheden wil ik daar niet hebben. Dus kortom denk ik dat ik vooral heel blij kan zijn dat ik uberhaupt Nigeria in kom. Eenmaal binnen moet die verlenging wel te regelen zijn, desnoods met een klap geld. De laatste escape is om het handgeschreven 'one week' te veranderen in 'one month', maar die optie gebruik ik liever niet haha!
In mijn oorspronkelijke plan wilde ik enkel het uiterste noordoosten van Nigeria doorkruisen. Maar in mn voorbereiding ben ik er aan voorbij gegaan dat er helemaal geen Kameroenese ambassades zijn in Mali, Burkina en Niger. Wel in Senegal, maar toen wist ik t nog niet. Dus ik ben gedwongen dieper in Nigeria te gaan dan ik eigenlijk wilde om in Abuja het visum te krijgen. Ik heb wat gelezen op forums en eigenlijk schijnt Nigeria best mee te vallen. Bovendien blijf ik nog steeds ver verwijderd van de Niger-delta waar Shell de boel loopt te verkrachten en van de helse stad Lagos. Dus ik heb er wel vertrouwen in dat het goed gaat komen. Ander groot voordeel is dat in Abuja veel ambassades voor de komende landen zijn. Ik kan daar een MEGAVISUMPROJECT opzetten en de visums voor Cameroon, Congo/Gabon en Angola krijgen als ik de reizigersforums mag geloven. Als dit waar is ben ik daarna nagenoeg verlost van de visum-moeilijkheden aangezien Namibie en Zuid Afrika een eitje zijn. Maar goed, eerst zien dan geloven....
Voor nu nog even lekker uitrusten en over 2 of 3 dagen verder fietsen richting Nigeria.
Tot in Nigeria!
Oja @ Jan; Ik gebruik kaarten, makkie hier in Afrika...
Zat 27 feb; Ouaga - Zorgo; 112km
In 4 dagen tijd had ik 2 goede vrienden gemaakt in Ouaga, een telefoonreparateur en een man van eetkraampje. Bij het vertrekken kreeg ik van de laatste een heerlijk maal gratis mee dat ik zelfs na 5 keer aandringen niet mocht betalen van m. Vond ik zo bijzonder dat hij me dat weggaf terwijl hij het echt niet breed heeft. Mentaal is de eerste dag na wat rustdagen altijd zwaar. T duurt ff voor je de stad uit bent en je spieren moeten ook weer op gang komen. Ook is t dan altijd nog heel veel kilometers tot de volgende stad waar je rust neemt. In dit geval Niamey, nog ruim 500km.
Aan het einde van de dag rijd ik net voorbij Zorgo en heb ik kilometers lang nieuwsgierige jongens achter me aan. T wordt donker en ik besluit de weg af te gaan en neem een klein padje richting wat bomen. Verrek ze komen zelfs hier achter me aan. Dan doe ik maar of ik mn fiets ga repareren, maar geduldig blijven ze wachten. Dan doe ik of ik ga poepen en ik gebied ze weg te gaan want ik wil mn privacy. Ik ben op zich niet bang voor die jongens, maar als ze aan anderen vertellen dat hier een blanke in het bos slaapt, kunnen ze misschien kwaadwillende slapende honden wakker maken. Ik stap noodgedwongen weer op de fiets en zet t op een sprint en schud ze af. In het pikkedonker sla ik snel een paadje in en zoek een plek achter een rots. De jongens zie ik in de verte voorbij fietsen en ik kan in alle rust maar wel in het pikkedonker mn tent opzetten. En dat allemaal omdat ik zolang in Zorgo moest wachten op wisselgeld. Het grootste biljet hier is 10000CFA, ca 15euro. Als je dat tevoorschijn haalt voor een kleine aankoop in een dorp dan is t haast zeker dat ze geen wisselgeld hebben. Gevolg is dat er vaak een jongetje op uit wordt gestuurd om bij iemand anders wisselgeld te regelen. En dit duurde dit keer meer dan een half uur......
Zon 28feb; Zorgo - Fada N Gourma; 117km
De middagpauze hield ik onder een grote boom en ik dacht lekker alleen te zijn. Boekje lezen en effe uurtje slapen. Maar binnen een mum van tijd komen er vanuit verschillende kanten kinderen aangerend. Zoals gewoonlijk vragen ze eerst om een cadeau. Nadat ik duidelijk heb gemaakt dat ze niks krijgen gaan ze niet weg, nee ze gaan zitten en naar me kijken. Ik heb daar 2 uur lang gezeten, gelegen, gezeten, gealles. En iedere beweging werd door 20 paar kinderogen gadegeslagen. Op zich wel grappig, maar ik heb toch meer behoefte aan wat rust.
Ma 1mrt; Fada - Nalougou; 123km
Vandaag 4 maanden op de fiets, het voelt als een eeuwigheid waarin ik veel beleefd heb en tegelijkertijd is iedere dag ook weer nieuw en voelt t alsof ik net begonnen ben. Lekker tegenstrijdig dus en ik kan het ook niet beter benoemen...
Di 2mrt; Nalougou - Kobadie (Niger); 111km
Vandaag wacht de grensovergang. Tussen de grenzen zit vaak een stuk niemandsland en dus liggen de grensposten vaak ver uit elkaar. Bovendien heb je door het achtelijke Franse systeem de Gendarmerie en de Politie en dan ook nog eens de Douane. Gelukkig hoef ik ze niet allemaal langs, maar het is altijd even zoeken bij welke ik nou mn paspoort moet laten afstempelen en voor je het weer fiets je t hokje voorbij. Tot nu toe zijn grensbeambtes altijd vriendelijk en soepel. Vaak hoor ik klagende collega-reizigers over de grote omkoopsommen die ze moeten betalen. Maar deze mensen zijn allemaal met motor of auto en in die papieren vinden ze altijd wel iets wat zogenaamd niet in orde is; Kentekenbewijs, verzekering of wat dan ook en dan mag je dokken. Als ze mij aan zien komen fietsen zijn ze vaak juist nieuwsgierig en ik vertel ze vrolijk dat ik vanuit Nederland ben komen fietsen. Ik denk dat dat dan wel sympathie wekt en ze er niet op uit zijn om geld van me af te troggelen.
Bij de grens van Niger hetzelfde verhaal. De beambte vraagt wat er in mn bagage zit en ik maak het open en haal er wat vieze onderbroeken uit en een verrotte banaan. Al snel gelooft ie t wel en gelukkig hoef ik niet mn hele bagage overhoop te halen. T was denk ik ook meer uit nieuwsgierigheid dan uit controle dat ie t vroeg. Bij het wegfietsen vragen ze waar ik slaap en ik zeg met mn tent langs de weg. Ze zeggen dat t heel gevaarlijk is met bandieten en wilde dieren en dat ik bij een politiepost moet slapen. Ik beloof plechtig dat ik dat zal doen en bedank ze voor hun tip, maar ondertussen denk ik er het mijne van. Wilde dieren komen niet zo dicht bij de weg en al zouden er leeuwen zijn of hyena's dan pakken ze met gemak een geit of een koe die hier genoeg rond lopen. Bandieten zullen ook wel meevallen. Toch is het moeilijk een slaapplek te vinden en ik kan er niet aan ontkomen dat ik in t zicht sta van een paar hutten een paar honderd meter verderop. Als ik druk bezig ben met eten koken en muziek van mn telefoon heb opstaan hoor ik opeens Bonjour en ik schrik me een ongeluk. Ik heb een stevig mes gekocht voor groente te snijden en in een reflex pak ik t op en kijk waar de bonjour vandaan komt. De man schrikt dat ik t mes in mn hand heb en ik zie al gauw dat hij niks kwaads in de zin heeft. We maken even een praatje, althans we wisselen beleefdheden uit en ik bied m mn koffie aan. Hij neemt een slok, maar zonder suiker zijn ze hier niet gewend denk ik want ik krijg de koffie weer snel terug. Na een tijdje gebaar ik dat mn spaghetti overkookt en hij zegt vriendelijk gedag en begrijpt dat ik alleen wil zijn. Ik ben bang dat hij nu in zn dorp gaat vertellen dat er een blanke verderop slaapt en dat ik de rest van de avond het dorp om me heen heb hangen. Gelukkig is dit niet het geval en kan ik rustig van de altijd heldere sterrenhemel en dit keer volle maan genieten.
Woe 3mrt; Kobadie - Niamey; 51km
Het is interessant om te merken hoe veel verschil het uitmaakt of je een paar kilometer noordelijker of zuidelijker zit. Bobo Dialasso in Burkina Faso is het meest zuidelijke wat ik tot nu ben geweest en daar had je veel palmbomen, meertjes en grote mangobomen. Ook was het veel drukkender warm. Je merkte echt dat je tegen de tropen aanzat. Nu ben ik in Niger ongeveer 150kilometer noordelijker en zie je opeens weer zandduinen en zelfs kamelen en hier en daar wat bomen. Hier zit je dus weer op randje Sahara en is t ook veel heter maar drogere lucht.
In mijn vorige bericht had ik geschreven dat de ambassade van Nigeria in Niamey enkel op dinsdag en donderdag open was. Ik kwam op woensdagmiddag in de hitte aan in Niamey en besloot het er direct op te wagen een bezoekje aan de ambassade te wagen. Ongeschoren, bezweet, onder het zand en modder, stinkend van 5 dagen niet douchen, kleren onder de vlekken en de fiets compleet onder het stof kwam ik aangereden bij de ambassade. Niet bepaald een respectvolle manier om ze te benaderen. Voor de deur hing een plakkaat waar de openingstijden voor visums stonden. Toch maar even aankloppen. En ja hoor, er werd open gedaan en ik mocht tot mn stomme verbazing formulieren invullen en mn paspoort en pasfotos afgeven. Oja en of ik nog even 65000CFA, ongeveer 100euro, wil aftikken. Ik bleek nog maar 60000CFA te hebben en ik moest terug naar het centrum om te pinnen. Tot nu toe in alle Afrikaanse hoofdsteden kon ik pinnen met mijn Visa-card. Niet in Niger. Op zich ook niet zo verwonderlijk aangezien Niger het presteert om op de laatste plaats te staan van de Human Development Index. Een statistiek die is samengesteld uit Leeftijdsverwachting, Niveau van Educatie en Gemiddeld Inkomen (GDP). Afgezien van Somalie en Liberia die niet in de lijst zijn opgenomen, kan Niger de eretitel als armste land ter wereld claimen. Bravo! (bron; helaas niet mezelf maar Wiki) En arm is het ja, pfff. Burkina en Mali waren ook behoorlijk arm, maar Niger doet er nog eens schepje bovenop. Hutjes die in elkaar storten en uit de waterput schep ik geelbruin water. Waren het in Senegal, Mali en Burkina vooral kinderen en af en toe vrouwen die om cadeaus vragen, hier in Niger hebben zelfs volwassen mannen hun eergevoel aan de kant geschoven en vragen zonder schroom om geld. Aangekomen in Niamey ziet het er zowaar modern uit met mooie boulevards. Zoals altijd in ontwikkelingslanden is zelfs in het armste land ter wereld armoede relatief, het is ook maar net waar je het geld aan uitgeeft. Geef je het geld uit om het gazon van de militaire kazerne constant te besproeien voor mooi groen gras, of kies je als overheid voor een paar extra waterputten in de woestijn? Nou zegt meneer de president dan; doe mij maar mooi groen gras bij mn gazon, die waterputten worden wel geregeld door blanken die hier ontwikkelingswerk komen doen. Ik hoef niet te zorgen voor mn eigen bevolking!
Goed, terug naar de ambassade. Ik heb een uur door de stad gefietst, zo'n beetje alle banken geprobeerd maar mn Visa werkt niet bij automaten. Uiteindelijk bij een bank naar binnengelopen en hoge commissie betaald om alsnog handmatig geld van de Visa de krijgen. Terug naar de ambassade gefietst en geld overhandigd. Kom morgen om 2 uur maar terug. Ik had voor de zekerheid mn nummer achtergelaten bij de man van de administratie, Peter genaamd, mocht er iets mis zijn.
Daarna op zoek naar een hotel. Ik ging voor de goedkoopste optie van de Lonely Planet. Na de straat waar t hotelletje moest zijn 10 keer op en neer te hebben gefietst vroeg ik aan iemand of hij Hotel Chez Tatayi kent. Dit bleek verplaatst te zijn. Aangekomen bij de nieuwe plek bleek het hotel ge-upgraded te zijn en was de goedkoopste kamer 15euro te zijn. Ik was bekaf van 50km fietsen naar Niamey toe, en dan nog eens 25km kriskras door Niamey op zoek naar achtereenvolgens de ambassade, geld en daarna hotel en t werd al bijna donker. Ik liep een rondje en zag dat ze ook een zwembad hadden en een mooie tuin. Ik terug naar de receptie en ik vertelde hem dat ik maar een zielige fietser ben met weinig geld en of ik niet met mn tent in de tuin van t hotel kan slapen. Hij de baas bellen en t was goed. Dus nu sta ik op een achterafje voor 4euro en kan gebruik maken van een mooie lounge, zwembad en warme douche. (niet dat een warme douche hier heel veel toegevoegde waarde heeft, maar t idee is toch lekker)
Do 4 mrt; Rustdag, Visumdag
Volgende ochtend word ik om 8uur 's ochtends gebeld door Peter en haast amicaal zegt ie dat het visum klaar. Dolblij spring ik op mn fiets en kom t afhalen. Dit is haast te mooi om waar te zijn. Is dit de Nigeriaanse ambassade. Is dit het land waar zo moeilijk binnen te komen is? Aangekomen geeft ie mn paspoort en ik zie dat het een visum voor een week is ipv een maand. Dit is dus de tegenvaller. Ik smeek of ik niet alsjeblieft voor een maand kan krijgen, maar ik krijg het er niet doorheen. Ze zeggen dat het zonder problemen verlengd kan worden als je eenmaal in Nigeria bent. Dat hoop ik dan maar. Peter heeft me zijn nummer gegeven voor als ik bij de immigratiedienst moeilijkheden krijg. En moeilijkheden wil ik daar niet hebben. Dus kortom denk ik dat ik vooral heel blij kan zijn dat ik uberhaupt Nigeria in kom. Eenmaal binnen moet die verlenging wel te regelen zijn, desnoods met een klap geld. De laatste escape is om het handgeschreven 'one week' te veranderen in 'one month', maar die optie gebruik ik liever niet haha!
In mijn oorspronkelijke plan wilde ik enkel het uiterste noordoosten van Nigeria doorkruisen. Maar in mn voorbereiding ben ik er aan voorbij gegaan dat er helemaal geen Kameroenese ambassades zijn in Mali, Burkina en Niger. Wel in Senegal, maar toen wist ik t nog niet. Dus ik ben gedwongen dieper in Nigeria te gaan dan ik eigenlijk wilde om in Abuja het visum te krijgen. Ik heb wat gelezen op forums en eigenlijk schijnt Nigeria best mee te vallen. Bovendien blijf ik nog steeds ver verwijderd van de Niger-delta waar Shell de boel loopt te verkrachten en van de helse stad Lagos. Dus ik heb er wel vertrouwen in dat het goed gaat komen. Ander groot voordeel is dat in Abuja veel ambassades voor de komende landen zijn. Ik kan daar een MEGAVISUMPROJECT opzetten en de visums voor Cameroon, Congo/Gabon en Angola krijgen als ik de reizigersforums mag geloven. Als dit waar is ben ik daarna nagenoeg verlost van de visum-moeilijkheden aangezien Namibie en Zuid Afrika een eitje zijn. Maar goed, eerst zien dan geloven....
Voor nu nog even lekker uitrusten en over 2 of 3 dagen verder fietsen richting Nigeria.
Tot in Nigeria!
Oja @ Jan; Ik gebruik kaarten, makkie hier in Afrika...
-
04 Maart 2010 - 20:09
Maurice:
Schitterend om te lezen man, je praat alsof je al bijna aan de grens van Zuid Afrika staat, nog drie keer trappen en het WK kan beginnen! Echt supergoed om te horen dat het gezeik bij de ambassades meevalt, kan me ook voorstellen dat je daar gewoon weken aan kan verliezen als je echt veel tegenslag hebt.
Ga zo door man, ik lees je verhalen altijd nog steeds met veel plezier van A tot Z. -
05 Maart 2010 - 06:24
Pieter:
Mooi stukkie weer Ente! Nog even en dan heb je het zwaarste / onzekerste stuk er alweer op zitten... Wat gaat de tijd snel! Wat mij betreft mogen je verhalen nog 10x uitgebreiden hoor: we hebben toch steeds een week de tijd om het te lezen!
Zet hem op weer held!x -
05 Maart 2010 - 09:06
Tim:
Mooie foto's weer hoor, das echt leuk.
enne, ik haak echt niet af halverwege t verhaal hoor! :) -
05 Maart 2010 - 10:31
Teun:
Ente,
Ben nog steeds een trouwe lezer van je site! Ik heb zelfs een aantal vrienden over je verteld en zij zijn ook fan! Er worden mooie verhalen in de kroeg verteld over dat gekke jochie dat je de hele tijd inhaalde en je tent die in de fik vloog... Je hebt een aantal zelfs al geinspireerd om zelf een keer op de fiets te stappen! (naar Frankrijk weliswaar, maar toch;))
Het zijn dan ook legendarische avonturen die je meemaakt. En dan te bedenken dat je nog zo'n mooi stuk te gaan hebt... Veel sterkte in Nigeria en blijf ons vooral uitgebreid op de hoogte houden!
Gr. Teun
-
05 Maart 2010 - 10:36
Mart:
Hoi Ente
Bedankt weer voor je verhaal.
Hoe langer je onderweg bent en hoe verder, hoemeer waardering ik krijg voor je avontuurlijke reis en je moed!
Het ga je goed en hopelijk blijf je ervan genieten.
Groet van Mart van Doornik Bruijn. -
05 Maart 2010 - 10:41
Artur Zurek:
Dag Ente,
Ik vind jou verhalen hartstikke leuk en lees ze graag, ik moet wel zeggen dat je ballen hebt om zoiets in je eentje te doen, heel veel sterkte verder. -
05 Maart 2010 - 11:06
Paco Roelofsen:
Higaa! schitterend, geweldig, gaaf, wow..Wat een actie, Held! Veel succes in Nigeria! Take Care -
05 Maart 2010 - 11:09
Leet:
He Ente,
Wat een luxe zo een zwembad! De foto's zijn echt super, geeft echt een goede indruk van waar je bent en hoe het er daar uitziet. Heel veel succes de komende tijd in Niger en Nigeria, pas op jezelf he!
X Leet -
05 Maart 2010 - 12:22
Peter K:
Hoi Ente, Ik lees nog liever je verhalen, dan live met je te praten op skype :-). Je pakt de sfeer zo treffend in je stukjes, dat ik mijzelf bijna over je schouder zie meekijken. Leuk !!!. The lion sleeps tonight, hoop ik dan maar als ik lees dat je helemaal alleen ver van de weg in de bush gaat slapen.Blijf alert zou ik zeggen. Misschien dat je maar één van je gebruikte onderbroeken s'nachts buiten aan je tent moet hangen. Dat moet ruim voldoende zijn voor een ongestoorde nachtrust :-)
groeten en spreek je weer snel. -
05 Maart 2010 - 14:24
Bart:
Slappe,
Vanmorgen in een file van 12 kilometer op de A4 beland, waarbij je verhalen een leuke afleiding waren. Foto's heb ik net nog even bekeken. Je begint steeds meer je torso van 10 jaar geleden terug te krijgen, alleen met verhoudingsgewijs iets meer borsthaar.
Gr. Bart
Ps. Volgende keer graag iets meer inzoemen op die wassende vrouwen -
05 Maart 2010 - 15:02
John Bakker:
Hé Ente,
mooi stukje weer, ik vind het zeker niet te lang. De foto's maken je mooie verhalen compleet. Succes in Nigeria en vooral veel plezier verder, het WK is nog maar 97 dagen verwijderd. Ik blijf je volgen! -
05 Maart 2010 - 16:21
Fransien En Abdou:
wat heb je toch een verhaal, fijn dat het goed met je blijft gaan, en dat je de spirit erin houdt. Ben je al heel bruin? hier stop eindelijk de regen,lieve groet f en a. -
05 Maart 2010 - 19:03
Opa Oma Vd Zwan :
Hebben weer genoten van je reisverslag ,we gaan er even voor zitten ,maar lezen alles van A/Z .Of we met je mee fietsen ,Hier alles goed .Moeten ook nog 3 lieve mensen aan de anderen kant van de wereld volgen .Wij zijn dus niet zo alert met antwoorden sorry .En goede reis verder en good luck.xx
Opa Oma.-:)
-
05 Maart 2010 - 19:03
Opa Oma Vd Zwan :
Hebben weer genoten van je reisverslag ,we gaan er even voor zitten ,maar lezen alles van A/Z .Of we met je mee fietsen ,Hier alles goed .Moeten ook nog 3 lieve mensen aan de anderen kant van de wereld volgen .Wij zijn dus niet zo alert met antwoorden sorry .En goede reis verder en good luck.xx
Opa Oma.-:)
-
05 Maart 2010 - 19:03
Opa Oma Vd Zwan :
Hebben weer genoten van je reisverslag ,we gaan er even voor zitten ,maar lezen alles van A/Z .Of we met je mee fietsen ,Hier alles goed .Moeten ook nog 3 lieve mensen aan de anderen kant van de wereld volgen .Wij zijn dus niet zo alert met antwoorden sorry .En goede reis verder en good luck.xx
Opa Oma.-:)
-
05 Maart 2010 - 22:02
Elma En Eric:
Als vaste lezer van je site hebben wij ook deze tekst van je site niet gemist. Alijd boeiend om te lezen en via Google world kijk ik altijd even waar je zit en hoe de foto's van die omgeving eruit ziet. Nog veel fiets plezier en hopelijk geen visum gezeur. -
06 Maart 2010 - 17:46
Association Kanazi:
Bonjour Ente,
nous sommes rentrés en France aujourd'hui.
Nous sommes enchantés d'avoir fait ta connaissance et nous te souhaitons bon courage pour ton aventure.
Nous suivrons régulièrement ta progression même si cela va être difficile car nous ne comprenons pas le Néerlandais.
Je te souhaite d'arriver à temps en Afrique du Sud pour vivre la Coupe de monde de football.
Kala tonton
Signé Mathieu -
07 Maart 2010 - 11:12
Bart De Vries:
Ente, superlatieven schieten te kort. Wat ontzettend cool wat je daar allemaal aftrapt! Groet, Bart. -
07 Maart 2010 - 14:15
Jan Groot:
ach die visa hoort er een beetje bij. Is ook onderdeel van Africa. jan -
07 Maart 2010 - 14:26
Frank & Yvon:
Entie!
Wat weer een prachtige belevenissen, we hadden gister een feestje in de Westergas en liggen nu heerlijk brak je verhalen te lezen, mooi contrast:) X -
07 Maart 2010 - 16:10
Wen:
Nog steeds super om je avontuurlijke verhalen te lezen! zet hem op in nigeria!!!
Dikke kus -
07 Maart 2010 - 20:44
Ilse:
Top om weer een lekker verhaal vol belevingen te lezen! In een ruk uitgelezen,dus maak je niet druk over het feit dat je verhalen soms wat lang zijn!
Geniet maar weer van de komende tijd en pas goed op jezelf!
X Ilse -
08 Maart 2010 - 07:53
Lianne:
Hey Ente!
Weer een heel verhaal! Leuk om te lezen! Ik hoorde je verhaal van de ambassade van je moeder al! Haha.
Veel succes weer!
Groetjes Lianne -
08 Maart 2010 - 19:02
Vued:
Hee Ente!
Nog steeds niet opgegeten door wilde tijgers, dus de reis gaat voorspoedig haha. Nog maar 4 maandjes, ongelooflijk dat je volhoudt met weken zonder douche! Foto's geven een mooi beeld van de reis weer, super! Veel succes maar weer!
Groetjes Arjan -
09 Maart 2010 - 15:34
Jan:
Hallo Ente
Schitterend zoals jij schrijft,ik maak het thuis ook allemaal mee.
Ik kan alleen geen foto,s van je krijgen. Er staat bij mij: nog geen foto,s geplaatst.
Misschien kan iemand mij helpen die dit leest.
Dit zal je verhalen beslist nog mooier maken.
gr.Jan -
10 Maart 2010 - 15:52
Jan:
bedankt Jan voor de tip
het werkt.
Schitterend.
gr.Jan -
10 Maart 2010 - 15:52
Jan:
bedankt Jan voor de tip
het werkt.
Schitterend.
gr.Jan -
12 Maart 2010 - 10:49
Doe Foto-en Video:
les repere que tu a dit ne ressemble pas
-
12 Maart 2010 - 14:55
Willem En Nel:
Hoi Ente,
Wij hebben genoten van je verslag. Vanochtend zijn wij na een reis van 24 uur weer in Nederland aangekomen en hebben samen met Tamara genoten van onze reis in Azie. Het was super!
Veel fietsplezier verder!
Liefs uit Wilnis -
15 Maart 2010 - 10:33
Joke (groot):
Je verhalen zijn altijd prachtig om te lezen. Kunnen mij niet lang genoeg zijn. Als ik zo die prachtige foto's zie van de bevolking daar,valt het nog wel mee met jou bepakking(geintje hoor).Je doet het toch allemaal maar, een top prestatie.Veel succes verder. Groetjes Joke(Groot). -
16 Maart 2010 - 18:35
Annette:
Hoi Ente,
Geniet van je verhalen, fijn ze te lezen na een dag hard werken. Ga straks naar mijn zangkoor en zal een lied de hemel in sturen op weg naar Afrika (uit de Vespere van Mozart.)
Slapen onder een helder sterrenhemel lijkt me heerlijk. Herken je de sterrenbeelden of ben je nog aan het oefenen?
Ente, ik moet nu echt naar mijn zangrepetitie.
Veel fietsgenot gewenst en ik popel om je nieuwe verhalen te lezen.
Liefs (tante) Annette -
18 Maart 2010 - 12:38
Annet Van De Ven:
Ente,
Door een langdurige opname in ieken- en verpleeghuis was ik behoorlijk achter geraakt in je verhaal. Geweldig om het weer gelezen te hebben en wat heb ik een bewondering voor je.
Groet uit Scheveningen
Annet van de ven
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
