Week 4&5, Spanje, Etappe 1 volbracht!
Door: Ente
Blijf op de hoogte en volg Ente
10 December 2009 | Spanje, Torremolinos
Zo de warming-up is achter de rug. Even lekker op het gemak warm kunnen fietsen en dan dan nu nog even rekken en strekken en dan kan het eindelijk eens een beetje beginnen. Als ik er zo op terugkijk was het zwaarste deel de Ardennen. Toen ik die voorbij was, was het een kwestie van voortpeddelen tot Malaga.
Hehe was het maar zo, of toch niet helemaal, dan zou de smaak van de overwinning nu niet zo zoet zijn. Om maar met de deur in huis te vallen, Spanje was heel mooi maar voor mij vaak hels!! Aantal redenen: Onverwachte kou, veel bergen (beide komen door mijn naiviteit), moeilijk communiceren door mijn slechte Spaans en ik werd een beetje ongeduldig om Malaga te bereiken en Tam te zien. Echter, de ontberingen maken het voldane gevoel dat ik nu heb alleen maar sterker!
Het is een lang bericht geworden, ik hoop op veel leesplezier en anders staat er rechtsboven in beeld een kruisje en kun je daar gewoon op klikken.....
Verder hoop ik dat jullie allemaal leuke Sinterklaas hebben gehad. Frank bedankt voor de mooie rijm als reactie op het vorige bericht. Super!
Woe 25 nov: Girona - Tona: 89km
Na het plaatsen van mn vorige bericht in Girona heb ik ´s avonds een prachtige pot voetbal gezien tussen Barca en Inter. Ik zat daar met een paar Catalanen aan tafel en ik had niet verwacht dat hun nationale trots zo ver ging. Ze vertelden dat toen Spanje Europees Kampioen werd vorig jaar, ze er harstikke van baalden. Ik dacht dat alleen de Baskische regio dit zo sterk voelde, maar Catalanen hebben blijkbaar ook een diepe haat in de genen tegen Madrid....
De volgende ochtend kwam ik in het hostel bij het ontbijt 3 Afrikanen tegen, uit respectievelijk Ghana, Nigeria en Sierra Leone. Het zijn economische vluchtelingen en waren door het Rode Kruis in het hostel gestald, in afwachting op een werkvergunning of uitzetting. Deze jongens vonden mn trip door Afrika geweldig maar ook ongelooflijk. Het was in ieder geval heel gezellig met ze maar zoals Mart Smeets altijd talloze keren zegt: De Tour wacht op niemand dus ik moest weer verder, maar niet voordat ze even op de foto waren gegaan. Het was heerlijk weer en in het zomerpakje op de fiets gestapt. De handschoenen zaten diep verstopt onderin mn tassen. Ik dacht die heb ik nu NOOIT meer nodig......... Ik zat meer te denken aan zonnebrand, aftersun, vervellen, je kent t wel....
Goed ik dus fietsen en het routeboekje leidde me al snel de heuvels in, geleidelijk omhoog. Het Spaanse routeboekje had in tegenstelling tot de Franse routeboekjes geen hoogtemeters in de routeprofielen opgenomen. Wel in de beschrijvende teksten en landkaartjes maar die had ik niet gelezen.. Vantevoren in Nederland had ik dus ook niet echt uitgezocht door wat voor gebied ik eigenlijk zou gaan. Ik wist enkel dat het door het binnenland zou zijn en had verwacht dat het ´glooiend´ terrein zou zijn. Tegenliggers uit de heuvels op de fiets waren dik ingepakt met mutsen en al. Ik dacht, zal wel Spaans zijn dat je het koud hebt bij een zonnetje met 18 graden.
Maar al gauw steeg ik ook en kreeg ik het frisser. Na een klim van 20 kilometer zat ik in de Catalaanse hooglanden van ca 700 meter hoogte en bij het vallen van de avond moest ik toch maar weer de handschoenen uit mn tassen vissen. Een fikse tegenvaller..
Don 26 nov: Tona - Montblanc: 109km
Volgende ochtend motregen. Ik dacht wat is dit nou joh, we zijn toch in Spanje?? Desondanks waren de uitzichten adembenemend. Prachtige valleien met dennenbossen en riviertjes die een weg vinden tussen alle grote rotsblokken. Het fietsen was zwaar. Zelfs waar de routeprofielen een vlakke lijn aangeven was het constant op en neer. 5 minuten klimmen, 1 minuut afdalen, en dat zo urenlang. Ik snap dat je dan inderdaad geen meter stijgt, maar dat betekent toch niet dat je een vlakke lijn mag tekenen. Dit is het tarten van het moraal van onschuldige fietsers! Na gister de tent te hebben opgezet in een wijngaard, nu tussen de appelbomen.
Vrij 27 nov: Montblanc - Gandesa: 113km
Vandaag in een heerlijke afdaling het Catalaanse land uit en de vallei van de rivier de Ebro ingereden. Daarna vrijwel direct stijgend, op naar het volgende geberegte, de Maestrazgo. Ik heb even uitgezocht waar plaatsjes zijn met goedkope hostels. Ik wil namelijk zondag heel graag El Clasico, Barca – Madrid zien. Hiervoor moet ik wel even flink doortrappen!
´s Avonds de tent opgezet in een weiland, vlak voor donker kwam de boer met zn trekker langs. Hij keek een beetje raar op en bozig. 5 meter van waar hij uitstapte had ik net mn behoefte gedaan en het lag bezaaid met wc papier. Gelukkig was het al schemerig en ik hoopte maar dat de wind in een gunstige richting stond. Ik in mn houterige Spaans uitleggen dat ik maar een onschuldige fietser ben op weg naar Afrika vanuit Nederland. Gelukkig liet hij me kamperen op zn land en had hij niks gemerkt van t andere 5 meter verderop!
Vandaag voor de 3e achtereenvolgende keer pasta bolognaise gemaakt. Voel me net een hond die iedere dag dezelfde brokken eet. Maar goed, een dag fietsen maakt je nou niet bepaald kritisch wat eten betreft, dus het smaakt me altijd alsof ik in een toprestaurant aan het eten ben.
Zat 28 nov: Gandesa - Forcall: 106km
Vanmorgen opgestaan met ijs op mn tent. Pff wat koud is het dan. Het ergste moment van de dag is als je wekker gaat, je neus en tenen bevroren zijn en je jezelf na een aantal keer snoozen en na lang wikken en wegen maar uit je slaapzak hijst. Vervolgens moet je dan je vochtige koude fietkleren aan trekken en met koude handen je bevroren tent moet inpakken. Het duurt altijd langer dan verwacht en ik ben altijd weer blij als het eerste kwartier op de fiets achter de rug is en je de eerste zweetdruppeltjes weer voelt opborrelen. Voordeel van een nacht met vorst is dat het vaak een heldere nacht is geweest en dus in de ochtend de zon snel tevoorschijn komt om je weer op te warmen. Tsja de zon, als hij of zij er is, is het op mn fiets na mn grootste vriend. Ik hoop dat in de Sahara mijn fiets nog steeds een trouwe maat is, maar betwijfel ten zeerste of ik dan ook nog van de zon kan zeggen.
Vandaag het begin van de Maestrazgo ingereden met een lekker zonnetje maar wel fris. Eerste top te pakken van 1259mtr. Daarna snel voor donker afdalen want op zo´n hoogte slapen is niet echt aan te raden.
Zon 29 nov: Forcall - Villaroya: 63km
Slecht kunnen slapen vanwege de kou. Afdalen betekent niet naar zeeniveau, het laagste punt in dit gebied is ongeveer 600mtr, dus blijft erg koud. Inmiddels ook maar eens mn routeboekje beter doorgelezen en het komt er feitelijk op neer dat ik eigenlijk, met uitzondering van 200km in het midden, tot Malaga in het hoogland blijf fietsen. Dit is mentaal toch wel een fikse tegenvaller. Dat de eerste 2 weken van mn reis koud zouden zijn wist ik, dit wist ik niet! Ook begin ik ongeduldig te worden om Malaga te bereiken en Tam te zien, maar ik heb nog wel wat voor de boeg.... Vandaag de twee hoogste cols op het programma van 1660 en 1700 meter. Wel heb ik als beloning mezelf een kortere etappe, een nachtje in een hostel toebedeeld en Barca-Madrid!
Maar wat een helse dag is het vandaag. Ik zit nu midden in het hart van de Maestrazgo en hoewel ik op alle vier de plaatsen nog nooit geweest ben, doet het gebied me denken aan een combinatie van de maan, de grand canyon, een russische toendra en de hel. Machtige uitgeslepen rotsen, bijna geen begroeiing, bijna geen mensen en een ijskoude tegenwind die je moraal geweld aandoet. Het gebied is prachtig maar het kan me gestolen worden, ik wil dit gebied uit zijn. Die klotebergen over, naar de warmte toe bij een kachel.
De wind lijkt een spel met me te spelen, na iedere bocht komt ie weer uit een andere hoek en blaast me verschillende keren letterlijk omver doordat de tassen zoveel wind vangen. Ik heb het geluk dat er ongeveer 1 auto per half uur langsraast, want ik ga echt zwalkend over de weg met een gangetje van 7km per uur en gelukkig val je niet hard als je al bijna stilstaat. Zoals Bart Hag al aangaf zoek ik altijd competitie en die heb ik nu gevonden in de wind. Ik scheld de wind helemaal verrot en schreeuw naar hem dat ik die berg toch wel overkom, hoe hard ie ook blaast. Bijna op de hoogste top aangekomen begint het ook nog eens te sneeuwen, dus doe de Noordpool ook maar bij de vorige vier vergelijkingen van het gebied. Uiteindelijk de top bereikt en dan lekker afdalen denk je. Nou niet echt, met hogere snelheid wordt de wind nog veel snijdender en als een ijsklomp bereik ik Villaroya, een gehucht van 120 man waar me godzijdank een warm kamertje wacht. ´s Avonds in de enige kroeg die het dorp rijk is Barca – Madrid gekeken. Als enige van de 30 was ik voor Barca, dus het was een mooie sportieve vijandelijke sfeer maar wel erg gezellig en voor mij een goede afloop!
Maa 30 nov: Villaroya - Albarracin: 97km
Deze dag wederom ijzig koud, landschappen prachtig maar geen energie om ervan te kunnen genieten. Het laagste punt hier is 1200 meter, no way dat ik dan in mn tent ga slapen, dus voor de eerste keer in heb ik me veroorloofd om bij gebrek aan goedkopere alternatieven een 2sterren hotelletje te nemen met een heerlijk ligbad waar ik 2 uur lang in heb gehangen. Mijn slechte Spaans en vermoeidheid was ook een te grote horde om langs deuren te gaan en te vragen om een slaapplek.....
Din 1 dec: Albarracin - Cuenca: 113km
Ik wist dat ik ondanks mn lange paklijst toch iets vergeten zou zijn voor mn fietstocht......... Mn schaatsen!!! Het heeft gesneeuwd en zoutstrooiers zijn in geen velden of wegen te bekennen en auto´s hebben de sneeuw aangedrukt tot een laag ijs. Pffff vooral in afdalingen hels en kostte me een paar valpartijen maar gelukkig wel op lage snelheid. De eerste zoutstrooier zag ik pas om 11uur en toen had de zon zn werk al gedaan, moster na de maaltijd dus. Ook nu nog steeds heel koud, dus flink doortrappen om Cuenca te halen waar een goedkoop hostel is. Verder schijnt Cuenca een prachtige stad te zijn met zn hangende huizen, maar ik had geen energie meer om dat te gaan bekijken. Ik zit nu even in een dip en kan niet wachten tot ik weer warmte voel...
Woe 2 dec: Cuenca - Casas de Benitez: 103km
De komende twee dagen zit ik voor even in lager en vlakker gebied. Even bijkomen en opladen voor de volgende bergen... ´s Avonds een heerlijk kampvuurtje gemaakt om van alles te laten drogen en op te warmen... Wat zal ik vanavond toch eens gaan eten?? Mwah Italiaans dit keer ;)
Don 3 dec: Casas de Benitez - El Jardin: 89km
Ook nu een redelijk makkelijk route met aan het eind van de dag over een oude spoorlijn. Een grindpad met allemaal tunnels waarbij ik mn hoofdlamp nodig heb om iets te kunnen zien. Hoewel ik soms kwaad ben op de routemakers als ze bepaalde beklimmingen gewoon niet uitekenen, moet ik ze wel nageven dat de route qua landschap en verkeer heerlijk is. Prachtige landweggetjes en oude spoorlijnen leiden je door prachtige ongerepte natuur. Deze dag schieten er echt talloze konijnen de bosjes in langs de spoorlijn als ik langs kom fietsen.
Vrij 4 dec: El Jardin - Siles: 112km
De volgende bergen wachten alweer. Gelukkig is het weer nu beter en zijn ze iets lager, veelal rond de 1300meter. Overdag is het heerlijk warm maar zo gauw de zon ondergaat begint het te vriezen dus moet je zorgen dat je warm in je tent ligt. Aan het eind van de dag ligt me nog een flinke berg te wachten dus het hangt erom of ik die voor donker over kan fietsen en niet in het donker vast kom te zitten op te top. Op het tandvlees red ik het en ben supertrots op mezelf. Ik merk trouwens dat mn benen echt haast niet meer vermoeid raken na al dat klimmen, t wordt gewenning.
Zat 5 dec: Siles - Cazorla: 115km
Wat een prachtig gebied, de Sierra de Segura, puur genieten om hier te fietsen. Wel flinke bergen maar Malaga komt nu toch echt in zicht dus dat geeft een hele hoop positieve energie. ´s avonds maar na 3 nachten in de tent weer even een jeugdherberg gepakt om te kunnen douchen. Overigens ben ik denk ik altijd wel een rare gewaarwording in die jeugdherbergen. Ik grijp zulke gelegenheden altijd aan om van alles te wassen en uit te hangen. Dus door het hele gebouw hangt over iedere verwarming die ik kan vinden wel een paar sokken, een binnentent, een grondzeil, enz... Maar goed, ik moet toch weer schone en droge spullen hebben voor de komende dagen!
Ook bij het ontbijt ben ik een monster denk ik. Waar iedereen netjes een paar broodjes neemt, is het rond mijn bord een waar slagveld en probeer ik zoveel mogelijk op voor te eten voor de rest van de dag. Met pijn in mn buik stap ik weer op de fiets, scheelt toch weer de moeite van booschappen doen en eten meezeulen op de fiets.
Zon 6 dec: Cazorla - Isnalloz: 106km
Vandaag heel veel afdalen in heerlijk weer, genieten. Ook een prachtig gebied met mooie bergmeren, olijfbomen en naaldbossen. Eind van de dag toch wel weer een beetje omhoog maar al met al een relaxte dag... Tent opgezet tussen de olijfbomen, helaas zijn ze niet echt rijp de olijven heb ik ondervonden....
Maa 7 dec: Isnalloz - Pantano: 89km
´s Morgens onverwachts toch weer alles onder het ijs. De laatste meters naar mn kampeerplek waren door een baggerpaadje en alle modder aan mn wielen is nu vastgevroren als een dikke koek. Gelukkig is het wel een heldere dag en wacht ik maar tot de zon komt en zet de wekker een uurtje later... Ik hoop wel dinsdagavond Malaga te bereiken dus dit gooit wel roet in het eten. Gevolg is dat ik morgen moet knallen!
Vandaag ook door Granada gefietst. Wat een machtig gezicht is het om in de richting van die stad te fietsen. Bij een strakblauwe hemel zie je de contouren van de stad opdoemen met daarachter de witte toppen van de Sierra Nevada, ongelooflijk mooi!
Din 8 dec: Pantano - Malaga/Torremolinos: 115km
Vandaag nog 3 beklimmingen van tegen de 1000 meter en dan is het alleen nog afdalen naar Malaga. Nog steeds is het best wel fris en ik vraag me toch echt af hoe dat nou in Malaga zou zijn. Op de laatste top, de Puerta de Leon op 900mtr zie ik de Middelandse Zee en Malaga. Ook voel ik een heerlijk zachte zeebries. Nu bekruipt me toch wel een gevoel van trots en opluchting. Hier heb ik het allemaal wel ff voor gedaan.... Na een heerlijke afdaling van 20km bereik ik dan Malaga!!!!!!!!!!!!!!!! Ben je verdorie bijna 40 dagen aan het fietsen om Malaga te bereiken, verlaat je die stad alweer na 5 minuten. De tourist office raadde me aan om naar Torremolinos te gaan voor een heel goedkoop hostel.
Dit betekende nog wel even 10kilometer over een 3 baans snelweg moest fietsen. Pff dat is een avontuur op zich. Stel je een fietser voor die op een vluchtstrook van een halve meter breed over de ring Amsterdam aan het fietsen is. Vooral invoeg en uitvoegstroken zijn een uitdaging want ik moet dan als het ware een rijbaan oversteken. Nou ja, ik ben dit bericht aan het typen, dus ik leef nog.
Ik ben beland in een hostel van 9euro per nacht, dus ideaal. Tsja Torremolinos. De meesten kennen het wel denk ik. Een toeristisch oord waar ik voor geen goud mijn vakantie zou willen doorbrengen. Maar voor nu vind ik het er heerlijk!! Vanmorgen werd ik wakker en ik was gelijk in de fietsmodus. Tot ik besefte dat ik vandaag niet hoef, en dat is best wel ff lekker kan ik je vertellen. Slippertjes en korte broek aan en rust! En nu is het grote wachten begonnen op Tam.........
Even terugkijkend op Spanje. Het gebied waar ik doorheen ben gegaan was prachtig, maar zwaar, vooral door het weer. Ik kan iedereen deze route aanraden, maar dan ergens in het voorjaar.. En je moet een beetje van klimmen houden. Ik heb het even nageteld en in 14 dagen in Spanje fietsen heb ik 5 bergen van 1500+, 7 van 1000+ en 8 van 700+ moeten overwinnen. Natuurlijk nietiedere keer vanaf 0 meter hoogte, maar toch.... En je mag ze ook afdalen, maar dat duurt altijd zo kort!
Helaas waren er geen Warmshowers adressen op de route waarvan ik gebruik heb kunnen maken. Dat in combinatie met mijn slechte Spaans maakte dat ik weinig contact heb gemaakt hier. De Spanjaarden waren daarin ook niet heel toegankelijk moet ik zeggen.
Even terugkijkend op de hele trip tot nu toe. 38 dagen onderweg, inclusief 2,5 rustdag en in totaal 3464km gefietst, dus reken maar uit. Het is zwaar geweest, maar vooral heel uitdagend en mooie landschappen en steden. Ik heb absoluut genoten en is er geen moment iets van twijfel onstaan of ik dit nou wel wil. Hier nu aangekomen zijn geeft een heerlijk relaxt en trots gevoel.
Ook mijn fiets vertoond nagenoeg geen kuren en ik ga hem morgen even goed nalopen en de drie kettingen wassen.
Andere belangrijke factor, mijn fysieke gesteldheid. Qua conditie ben ik er logischerwijze echt enorm op vooruit gegaan. Mn spieren voelen vrijwel nooit stijf aan en ik heb vaak een pauze nodig om dat ik wat last krijg van de hele tijd in dezelfde houding op de fiets zitten. De benen lijken eeuwig door te kunnen gaan. Ook heb ik vooraf aan niemand verteld dat ik eigenlijk heel bang was dat mn rechterknie roet in het eten zou gooien zoals ie dat de afgelopen jaren wel meer gedaan heeft op sportief vlak. Dit is echt 100% meegevallen en ik kan geen reden verzinnen waarom dit in het verdere verloop nog problemen zou opleveren. Daar ben ik echt superblij mee!
Ik wil nog niet vooruit kijken naar volgende week, want dat betekend dat ik alweer afscheid heb moeten nemen van Tamara, maar toch doe ik het nu even. Ik heb vooraf altijd gezegd dat Zuid Spanje een evaluatiemoment zou zijn waar ik zou beslissen of ik door zou gaan. Eigenlijk heb ik hier nooit ook maar een seconde over getwijfeld. Dus Pieter, je mag nog ff blijven in Casa Grosso ;).
Mijn ontmoetingen met Afrikanen in Spanje (er zijn er behoorlijk wat hier gestrand in verschillende dorpjes) versterken dit beeld alleen maar. Ze zijn over het algemeen zo open, nieuwsgierig en hartelijk, een groot verschil met de gemiddelde Belg, Fransman of Spanjaard. Ik verwacht en hoop dat het contact daar een stuk makkelijker zal zijn. In de meeste landen is de voertaal Frans en dat kan ik nu wel redelijk.....
Ook het ritme van opstaan, inpakken, eten, fietsen, drinken, rusten, eten, drinken, fietsen, rusten, paar keer oeehh aah bij zien van mooie landschappen, boodschappen doen, slaapplek zoeken, tent opzetten, eten koken, eten, schoonmaken, slapen, midden in de nacht wakker worden op een lek luchtbed, opblazen, verder slapen, 2 uur later weer wat lucht bijblazen, opstaan en weer fietsen lijkt me steeds meer op het lijf geschreven. Dat houd ik nog wel vol voor een tijdje, maar niet voor eeuwig!!
Maar goed, ik moet er nu niet aan denken om dinsdag weer op de fiets te zitten voor de laatste etappe richting de boot naar Marokko. Eerst Tamara. Niet normaal hoeveel zin ik heb in vrijdagochtend 11uur..... Heerlijk een paar dagen samen genieten!
Overigens staan er ook weer nieuwe foto´s op http://entegroot.mijnalbums.nl/. Ik heb heel veel foto´s gemaakt van prachtige uitzichten in Spanje. Een kleine selectie hiervan staat op de site. Ik ben bang dat landschappen toch niet echt overkomen via foto´s, maar heb ze er toch maar opgezet.
Ente
Hehe was het maar zo, of toch niet helemaal, dan zou de smaak van de overwinning nu niet zo zoet zijn. Om maar met de deur in huis te vallen, Spanje was heel mooi maar voor mij vaak hels!! Aantal redenen: Onverwachte kou, veel bergen (beide komen door mijn naiviteit), moeilijk communiceren door mijn slechte Spaans en ik werd een beetje ongeduldig om Malaga te bereiken en Tam te zien. Echter, de ontberingen maken het voldane gevoel dat ik nu heb alleen maar sterker!
Het is een lang bericht geworden, ik hoop op veel leesplezier en anders staat er rechtsboven in beeld een kruisje en kun je daar gewoon op klikken.....
Verder hoop ik dat jullie allemaal leuke Sinterklaas hebben gehad. Frank bedankt voor de mooie rijm als reactie op het vorige bericht. Super!
Woe 25 nov: Girona - Tona: 89km
Na het plaatsen van mn vorige bericht in Girona heb ik ´s avonds een prachtige pot voetbal gezien tussen Barca en Inter. Ik zat daar met een paar Catalanen aan tafel en ik had niet verwacht dat hun nationale trots zo ver ging. Ze vertelden dat toen Spanje Europees Kampioen werd vorig jaar, ze er harstikke van baalden. Ik dacht dat alleen de Baskische regio dit zo sterk voelde, maar Catalanen hebben blijkbaar ook een diepe haat in de genen tegen Madrid....
De volgende ochtend kwam ik in het hostel bij het ontbijt 3 Afrikanen tegen, uit respectievelijk Ghana, Nigeria en Sierra Leone. Het zijn economische vluchtelingen en waren door het Rode Kruis in het hostel gestald, in afwachting op een werkvergunning of uitzetting. Deze jongens vonden mn trip door Afrika geweldig maar ook ongelooflijk. Het was in ieder geval heel gezellig met ze maar zoals Mart Smeets altijd talloze keren zegt: De Tour wacht op niemand dus ik moest weer verder, maar niet voordat ze even op de foto waren gegaan. Het was heerlijk weer en in het zomerpakje op de fiets gestapt. De handschoenen zaten diep verstopt onderin mn tassen. Ik dacht die heb ik nu NOOIT meer nodig......... Ik zat meer te denken aan zonnebrand, aftersun, vervellen, je kent t wel....
Goed ik dus fietsen en het routeboekje leidde me al snel de heuvels in, geleidelijk omhoog. Het Spaanse routeboekje had in tegenstelling tot de Franse routeboekjes geen hoogtemeters in de routeprofielen opgenomen. Wel in de beschrijvende teksten en landkaartjes maar die had ik niet gelezen.. Vantevoren in Nederland had ik dus ook niet echt uitgezocht door wat voor gebied ik eigenlijk zou gaan. Ik wist enkel dat het door het binnenland zou zijn en had verwacht dat het ´glooiend´ terrein zou zijn. Tegenliggers uit de heuvels op de fiets waren dik ingepakt met mutsen en al. Ik dacht, zal wel Spaans zijn dat je het koud hebt bij een zonnetje met 18 graden.
Maar al gauw steeg ik ook en kreeg ik het frisser. Na een klim van 20 kilometer zat ik in de Catalaanse hooglanden van ca 700 meter hoogte en bij het vallen van de avond moest ik toch maar weer de handschoenen uit mn tassen vissen. Een fikse tegenvaller..
Don 26 nov: Tona - Montblanc: 109km
Volgende ochtend motregen. Ik dacht wat is dit nou joh, we zijn toch in Spanje?? Desondanks waren de uitzichten adembenemend. Prachtige valleien met dennenbossen en riviertjes die een weg vinden tussen alle grote rotsblokken. Het fietsen was zwaar. Zelfs waar de routeprofielen een vlakke lijn aangeven was het constant op en neer. 5 minuten klimmen, 1 minuut afdalen, en dat zo urenlang. Ik snap dat je dan inderdaad geen meter stijgt, maar dat betekent toch niet dat je een vlakke lijn mag tekenen. Dit is het tarten van het moraal van onschuldige fietsers! Na gister de tent te hebben opgezet in een wijngaard, nu tussen de appelbomen.
Vrij 27 nov: Montblanc - Gandesa: 113km
Vandaag in een heerlijke afdaling het Catalaanse land uit en de vallei van de rivier de Ebro ingereden. Daarna vrijwel direct stijgend, op naar het volgende geberegte, de Maestrazgo. Ik heb even uitgezocht waar plaatsjes zijn met goedkope hostels. Ik wil namelijk zondag heel graag El Clasico, Barca – Madrid zien. Hiervoor moet ik wel even flink doortrappen!
´s Avonds de tent opgezet in een weiland, vlak voor donker kwam de boer met zn trekker langs. Hij keek een beetje raar op en bozig. 5 meter van waar hij uitstapte had ik net mn behoefte gedaan en het lag bezaaid met wc papier. Gelukkig was het al schemerig en ik hoopte maar dat de wind in een gunstige richting stond. Ik in mn houterige Spaans uitleggen dat ik maar een onschuldige fietser ben op weg naar Afrika vanuit Nederland. Gelukkig liet hij me kamperen op zn land en had hij niks gemerkt van t andere 5 meter verderop!
Vandaag voor de 3e achtereenvolgende keer pasta bolognaise gemaakt. Voel me net een hond die iedere dag dezelfde brokken eet. Maar goed, een dag fietsen maakt je nou niet bepaald kritisch wat eten betreft, dus het smaakt me altijd alsof ik in een toprestaurant aan het eten ben.
Zat 28 nov: Gandesa - Forcall: 106km
Vanmorgen opgestaan met ijs op mn tent. Pff wat koud is het dan. Het ergste moment van de dag is als je wekker gaat, je neus en tenen bevroren zijn en je jezelf na een aantal keer snoozen en na lang wikken en wegen maar uit je slaapzak hijst. Vervolgens moet je dan je vochtige koude fietkleren aan trekken en met koude handen je bevroren tent moet inpakken. Het duurt altijd langer dan verwacht en ik ben altijd weer blij als het eerste kwartier op de fiets achter de rug is en je de eerste zweetdruppeltjes weer voelt opborrelen. Voordeel van een nacht met vorst is dat het vaak een heldere nacht is geweest en dus in de ochtend de zon snel tevoorschijn komt om je weer op te warmen. Tsja de zon, als hij of zij er is, is het op mn fiets na mn grootste vriend. Ik hoop dat in de Sahara mijn fiets nog steeds een trouwe maat is, maar betwijfel ten zeerste of ik dan ook nog van de zon kan zeggen.
Vandaag het begin van de Maestrazgo ingereden met een lekker zonnetje maar wel fris. Eerste top te pakken van 1259mtr. Daarna snel voor donker afdalen want op zo´n hoogte slapen is niet echt aan te raden.
Zon 29 nov: Forcall - Villaroya: 63km
Slecht kunnen slapen vanwege de kou. Afdalen betekent niet naar zeeniveau, het laagste punt in dit gebied is ongeveer 600mtr, dus blijft erg koud. Inmiddels ook maar eens mn routeboekje beter doorgelezen en het komt er feitelijk op neer dat ik eigenlijk, met uitzondering van 200km in het midden, tot Malaga in het hoogland blijf fietsen. Dit is mentaal toch wel een fikse tegenvaller. Dat de eerste 2 weken van mn reis koud zouden zijn wist ik, dit wist ik niet! Ook begin ik ongeduldig te worden om Malaga te bereiken en Tam te zien, maar ik heb nog wel wat voor de boeg.... Vandaag de twee hoogste cols op het programma van 1660 en 1700 meter. Wel heb ik als beloning mezelf een kortere etappe, een nachtje in een hostel toebedeeld en Barca-Madrid!
Maar wat een helse dag is het vandaag. Ik zit nu midden in het hart van de Maestrazgo en hoewel ik op alle vier de plaatsen nog nooit geweest ben, doet het gebied me denken aan een combinatie van de maan, de grand canyon, een russische toendra en de hel. Machtige uitgeslepen rotsen, bijna geen begroeiing, bijna geen mensen en een ijskoude tegenwind die je moraal geweld aandoet. Het gebied is prachtig maar het kan me gestolen worden, ik wil dit gebied uit zijn. Die klotebergen over, naar de warmte toe bij een kachel.
De wind lijkt een spel met me te spelen, na iedere bocht komt ie weer uit een andere hoek en blaast me verschillende keren letterlijk omver doordat de tassen zoveel wind vangen. Ik heb het geluk dat er ongeveer 1 auto per half uur langsraast, want ik ga echt zwalkend over de weg met een gangetje van 7km per uur en gelukkig val je niet hard als je al bijna stilstaat. Zoals Bart Hag al aangaf zoek ik altijd competitie en die heb ik nu gevonden in de wind. Ik scheld de wind helemaal verrot en schreeuw naar hem dat ik die berg toch wel overkom, hoe hard ie ook blaast. Bijna op de hoogste top aangekomen begint het ook nog eens te sneeuwen, dus doe de Noordpool ook maar bij de vorige vier vergelijkingen van het gebied. Uiteindelijk de top bereikt en dan lekker afdalen denk je. Nou niet echt, met hogere snelheid wordt de wind nog veel snijdender en als een ijsklomp bereik ik Villaroya, een gehucht van 120 man waar me godzijdank een warm kamertje wacht. ´s Avonds in de enige kroeg die het dorp rijk is Barca – Madrid gekeken. Als enige van de 30 was ik voor Barca, dus het was een mooie sportieve vijandelijke sfeer maar wel erg gezellig en voor mij een goede afloop!
Maa 30 nov: Villaroya - Albarracin: 97km
Deze dag wederom ijzig koud, landschappen prachtig maar geen energie om ervan te kunnen genieten. Het laagste punt hier is 1200 meter, no way dat ik dan in mn tent ga slapen, dus voor de eerste keer in heb ik me veroorloofd om bij gebrek aan goedkopere alternatieven een 2sterren hotelletje te nemen met een heerlijk ligbad waar ik 2 uur lang in heb gehangen. Mijn slechte Spaans en vermoeidheid was ook een te grote horde om langs deuren te gaan en te vragen om een slaapplek.....
Din 1 dec: Albarracin - Cuenca: 113km
Ik wist dat ik ondanks mn lange paklijst toch iets vergeten zou zijn voor mn fietstocht......... Mn schaatsen!!! Het heeft gesneeuwd en zoutstrooiers zijn in geen velden of wegen te bekennen en auto´s hebben de sneeuw aangedrukt tot een laag ijs. Pffff vooral in afdalingen hels en kostte me een paar valpartijen maar gelukkig wel op lage snelheid. De eerste zoutstrooier zag ik pas om 11uur en toen had de zon zn werk al gedaan, moster na de maaltijd dus. Ook nu nog steeds heel koud, dus flink doortrappen om Cuenca te halen waar een goedkoop hostel is. Verder schijnt Cuenca een prachtige stad te zijn met zn hangende huizen, maar ik had geen energie meer om dat te gaan bekijken. Ik zit nu even in een dip en kan niet wachten tot ik weer warmte voel...
Woe 2 dec: Cuenca - Casas de Benitez: 103km
De komende twee dagen zit ik voor even in lager en vlakker gebied. Even bijkomen en opladen voor de volgende bergen... ´s Avonds een heerlijk kampvuurtje gemaakt om van alles te laten drogen en op te warmen... Wat zal ik vanavond toch eens gaan eten?? Mwah Italiaans dit keer ;)
Don 3 dec: Casas de Benitez - El Jardin: 89km
Ook nu een redelijk makkelijk route met aan het eind van de dag over een oude spoorlijn. Een grindpad met allemaal tunnels waarbij ik mn hoofdlamp nodig heb om iets te kunnen zien. Hoewel ik soms kwaad ben op de routemakers als ze bepaalde beklimmingen gewoon niet uitekenen, moet ik ze wel nageven dat de route qua landschap en verkeer heerlijk is. Prachtige landweggetjes en oude spoorlijnen leiden je door prachtige ongerepte natuur. Deze dag schieten er echt talloze konijnen de bosjes in langs de spoorlijn als ik langs kom fietsen.
Vrij 4 dec: El Jardin - Siles: 112km
De volgende bergen wachten alweer. Gelukkig is het weer nu beter en zijn ze iets lager, veelal rond de 1300meter. Overdag is het heerlijk warm maar zo gauw de zon ondergaat begint het te vriezen dus moet je zorgen dat je warm in je tent ligt. Aan het eind van de dag ligt me nog een flinke berg te wachten dus het hangt erom of ik die voor donker over kan fietsen en niet in het donker vast kom te zitten op te top. Op het tandvlees red ik het en ben supertrots op mezelf. Ik merk trouwens dat mn benen echt haast niet meer vermoeid raken na al dat klimmen, t wordt gewenning.
Zat 5 dec: Siles - Cazorla: 115km
Wat een prachtig gebied, de Sierra de Segura, puur genieten om hier te fietsen. Wel flinke bergen maar Malaga komt nu toch echt in zicht dus dat geeft een hele hoop positieve energie. ´s avonds maar na 3 nachten in de tent weer even een jeugdherberg gepakt om te kunnen douchen. Overigens ben ik denk ik altijd wel een rare gewaarwording in die jeugdherbergen. Ik grijp zulke gelegenheden altijd aan om van alles te wassen en uit te hangen. Dus door het hele gebouw hangt over iedere verwarming die ik kan vinden wel een paar sokken, een binnentent, een grondzeil, enz... Maar goed, ik moet toch weer schone en droge spullen hebben voor de komende dagen!
Ook bij het ontbijt ben ik een monster denk ik. Waar iedereen netjes een paar broodjes neemt, is het rond mijn bord een waar slagveld en probeer ik zoveel mogelijk op voor te eten voor de rest van de dag. Met pijn in mn buik stap ik weer op de fiets, scheelt toch weer de moeite van booschappen doen en eten meezeulen op de fiets.
Zon 6 dec: Cazorla - Isnalloz: 106km
Vandaag heel veel afdalen in heerlijk weer, genieten. Ook een prachtig gebied met mooie bergmeren, olijfbomen en naaldbossen. Eind van de dag toch wel weer een beetje omhoog maar al met al een relaxte dag... Tent opgezet tussen de olijfbomen, helaas zijn ze niet echt rijp de olijven heb ik ondervonden....
Maa 7 dec: Isnalloz - Pantano: 89km
´s Morgens onverwachts toch weer alles onder het ijs. De laatste meters naar mn kampeerplek waren door een baggerpaadje en alle modder aan mn wielen is nu vastgevroren als een dikke koek. Gelukkig is het wel een heldere dag en wacht ik maar tot de zon komt en zet de wekker een uurtje later... Ik hoop wel dinsdagavond Malaga te bereiken dus dit gooit wel roet in het eten. Gevolg is dat ik morgen moet knallen!
Vandaag ook door Granada gefietst. Wat een machtig gezicht is het om in de richting van die stad te fietsen. Bij een strakblauwe hemel zie je de contouren van de stad opdoemen met daarachter de witte toppen van de Sierra Nevada, ongelooflijk mooi!
Din 8 dec: Pantano - Malaga/Torremolinos: 115km
Vandaag nog 3 beklimmingen van tegen de 1000 meter en dan is het alleen nog afdalen naar Malaga. Nog steeds is het best wel fris en ik vraag me toch echt af hoe dat nou in Malaga zou zijn. Op de laatste top, de Puerta de Leon op 900mtr zie ik de Middelandse Zee en Malaga. Ook voel ik een heerlijk zachte zeebries. Nu bekruipt me toch wel een gevoel van trots en opluchting. Hier heb ik het allemaal wel ff voor gedaan.... Na een heerlijke afdaling van 20km bereik ik dan Malaga!!!!!!!!!!!!!!!! Ben je verdorie bijna 40 dagen aan het fietsen om Malaga te bereiken, verlaat je die stad alweer na 5 minuten. De tourist office raadde me aan om naar Torremolinos te gaan voor een heel goedkoop hostel.
Dit betekende nog wel even 10kilometer over een 3 baans snelweg moest fietsen. Pff dat is een avontuur op zich. Stel je een fietser voor die op een vluchtstrook van een halve meter breed over de ring Amsterdam aan het fietsen is. Vooral invoeg en uitvoegstroken zijn een uitdaging want ik moet dan als het ware een rijbaan oversteken. Nou ja, ik ben dit bericht aan het typen, dus ik leef nog.
Ik ben beland in een hostel van 9euro per nacht, dus ideaal. Tsja Torremolinos. De meesten kennen het wel denk ik. Een toeristisch oord waar ik voor geen goud mijn vakantie zou willen doorbrengen. Maar voor nu vind ik het er heerlijk!! Vanmorgen werd ik wakker en ik was gelijk in de fietsmodus. Tot ik besefte dat ik vandaag niet hoef, en dat is best wel ff lekker kan ik je vertellen. Slippertjes en korte broek aan en rust! En nu is het grote wachten begonnen op Tam.........
Even terugkijkend op Spanje. Het gebied waar ik doorheen ben gegaan was prachtig, maar zwaar, vooral door het weer. Ik kan iedereen deze route aanraden, maar dan ergens in het voorjaar.. En je moet een beetje van klimmen houden. Ik heb het even nageteld en in 14 dagen in Spanje fietsen heb ik 5 bergen van 1500+, 7 van 1000+ en 8 van 700+ moeten overwinnen. Natuurlijk nietiedere keer vanaf 0 meter hoogte, maar toch.... En je mag ze ook afdalen, maar dat duurt altijd zo kort!
Helaas waren er geen Warmshowers adressen op de route waarvan ik gebruik heb kunnen maken. Dat in combinatie met mijn slechte Spaans maakte dat ik weinig contact heb gemaakt hier. De Spanjaarden waren daarin ook niet heel toegankelijk moet ik zeggen.
Even terugkijkend op de hele trip tot nu toe. 38 dagen onderweg, inclusief 2,5 rustdag en in totaal 3464km gefietst, dus reken maar uit. Het is zwaar geweest, maar vooral heel uitdagend en mooie landschappen en steden. Ik heb absoluut genoten en is er geen moment iets van twijfel onstaan of ik dit nou wel wil. Hier nu aangekomen zijn geeft een heerlijk relaxt en trots gevoel.
Ook mijn fiets vertoond nagenoeg geen kuren en ik ga hem morgen even goed nalopen en de drie kettingen wassen.
Andere belangrijke factor, mijn fysieke gesteldheid. Qua conditie ben ik er logischerwijze echt enorm op vooruit gegaan. Mn spieren voelen vrijwel nooit stijf aan en ik heb vaak een pauze nodig om dat ik wat last krijg van de hele tijd in dezelfde houding op de fiets zitten. De benen lijken eeuwig door te kunnen gaan. Ook heb ik vooraf aan niemand verteld dat ik eigenlijk heel bang was dat mn rechterknie roet in het eten zou gooien zoals ie dat de afgelopen jaren wel meer gedaan heeft op sportief vlak. Dit is echt 100% meegevallen en ik kan geen reden verzinnen waarom dit in het verdere verloop nog problemen zou opleveren. Daar ben ik echt superblij mee!
Ik wil nog niet vooruit kijken naar volgende week, want dat betekend dat ik alweer afscheid heb moeten nemen van Tamara, maar toch doe ik het nu even. Ik heb vooraf altijd gezegd dat Zuid Spanje een evaluatiemoment zou zijn waar ik zou beslissen of ik door zou gaan. Eigenlijk heb ik hier nooit ook maar een seconde over getwijfeld. Dus Pieter, je mag nog ff blijven in Casa Grosso ;).
Mijn ontmoetingen met Afrikanen in Spanje (er zijn er behoorlijk wat hier gestrand in verschillende dorpjes) versterken dit beeld alleen maar. Ze zijn over het algemeen zo open, nieuwsgierig en hartelijk, een groot verschil met de gemiddelde Belg, Fransman of Spanjaard. Ik verwacht en hoop dat het contact daar een stuk makkelijker zal zijn. In de meeste landen is de voertaal Frans en dat kan ik nu wel redelijk.....
Ook het ritme van opstaan, inpakken, eten, fietsen, drinken, rusten, eten, drinken, fietsen, rusten, paar keer oeehh aah bij zien van mooie landschappen, boodschappen doen, slaapplek zoeken, tent opzetten, eten koken, eten, schoonmaken, slapen, midden in de nacht wakker worden op een lek luchtbed, opblazen, verder slapen, 2 uur later weer wat lucht bijblazen, opstaan en weer fietsen lijkt me steeds meer op het lijf geschreven. Dat houd ik nog wel vol voor een tijdje, maar niet voor eeuwig!!
Maar goed, ik moet er nu niet aan denken om dinsdag weer op de fiets te zitten voor de laatste etappe richting de boot naar Marokko. Eerst Tamara. Niet normaal hoeveel zin ik heb in vrijdagochtend 11uur..... Heerlijk een paar dagen samen genieten!
Overigens staan er ook weer nieuwe foto´s op http://entegroot.mijnalbums.nl/. Ik heb heel veel foto´s gemaakt van prachtige uitzichten in Spanje. Een kleine selectie hiervan staat op de site. Ik ben bang dat landschappen toch niet echt overkomen via foto´s, maar heb ze er toch maar opgezet.
Ente
-
10 December 2009 - 00:57
Paco Roelofsen:
Beste Ente,
fantastisch gewoon, respect! Ik kijk uit naar de volgende berichten!
Nu gaat het echt op het Afrikaanse continent beginnen, higaa! -
10 December 2009 - 07:09
Hans Vugts:
We hebben hier in Casa veel respect voor je, wat een tocht ! Geniet van je korte stop en je vriendin en veel succes met het vervolg.
Groet, Team Casa 400 -
10 December 2009 - 07:21
Pieter:
Respect Ente, niet alleen voor wat je bereikt, maar ook voor de manier waarop je het overbrengt. Echt niet normaal, soms zit je gewoon met kippenvel te lezen, prachtig!! Verder natuurlijk errrrrug blij dat je over stoppen nog niet hebt nagedacht en hopelijk is er ook niets dat roet in 'je eten' zal gooien (alhoewel dat miss. een welkome afwisseling van spijs zal zijn). Zet hem op bikkel!! -
10 December 2009 - 08:04
Jan Berkhout:
Beste Ente,
Zeer amusant om te lezen! Wat een prestatie, zet hem op en houd vol.
Gr. Jan -
10 December 2009 - 08:55
Peter K:
Jemig Ente, wat een prachtige verhalen.Ik zou de rechten maar alvast te koop zetten om er een boek over te schrijven en een film van te maken :-)
Goed te horen dat je safe in Malaga zit. Geniet lekker van het samen zijn met Tamara. Ik hoop dat je benzine brander het doet en dat het het juiste type was. Veel plezier de komende dagen
Peter. -
10 December 2009 - 08:55
Tam:
Je bent echt een topper!!!! Super om je avonturen te lezen. Wat heb jij zware dagen gehad, echt zoveel respect. Maar morgen zien we elkaar, ik kan NIET wachten! Ik ga je helemaal in de watten leggen:)
HVJ! -
10 December 2009 - 11:04
Frank:
Gaaf om alles weer te lezen, door je heerlijke manier van schrijven heb je weer heel wat mensen een tijdje van het werk afgehouden denk ik zomaar;-) Mooi dat er af te toe toch nog gesnoozed wordt en Ente als gast in je guesthouse word je niet vrolijk van denk ik inderdaad. Ik hoop voor je dat de communicatie tussen Europa en Afrika gebrekkig is anders zou je nog wel is geweigerd kunnen worden in het volgende guesthouse! De foto's zien er ook weer 'cool' uit maar gelukkig krijg alleen jij de beloning om het in het echt te zien. Wat ik me wel even afvroeg, in vergelijking met de beklimming van de Rinjani, was iedere dag dan vergelijkbaar hiermee (buiten dat je nu in je 1tje in je tent ligt..)? Verder heb ik net een uur geleden mijn ticket geboekt maar door jouw overdreven gedoe voelt dat toch niet heel stoer aan..Heel veel plezier de komende dagen en ik ben benieuwd wanneer je fiets een grotere vriend wordt dan de zon! -
10 December 2009 - 11:04
Mart:
Wat een mooie verhalen Ente.Je bent een kanjer.
Veel herken ik in je verhalen. Heb nl met mijn man enkele buitenlandse en tropische fietsvakanties gedaan op de tandem.
Dus niet alleen, zoals jij en we kampeerden ook niet. Dus uit de grond van mijn hart RESPECT.
Het ga je goed en hoop tot je volgende bericht. En heel veel plezier samen. gr Mart -
10 December 2009 - 12:47
Lianne:
Zo Ente wat een verhaal! En wat heb je toch weer veel gefietst! Knap hoor dat je al op je eerste bestemming bent en dat met maar 2,5 dag rust!
Geniet van je dagen met Tamara in Malaga! -
10 December 2009 - 15:02
Maarten Kreuk:
Heej Ente!
Ik had je wel in de krant gezien..,ik dacht is ie wel goed bij zen hoofd? haha, maar wat mooie verhalen zeg! Ik heb er even de tijd voor genomen en heb echt genoten:). Ik vind het echt knap van je! Veel plezier komende dagen met je vriendin! en veel succes met het vervolg van je trip!
Groetjes je oude klasgenoot Maarten:) -
10 December 2009 - 15:22
Nel Korving:
Lieve Ente,
Respect!! Wat heb je een zware fietsttochten gehad en ik maar denken dat je lekker in de zon aan het fietsen was. Je mag heel trots zijn op jezelf!! Ga nu lekker 4 dagen genieten met Tam en niet teveel denken aan het afscheid a.s. maandag.
Succes op je verdere reis!!
Heel veel liefs uit Wilnis -
10 December 2009 - 16:04
Bart Hag:
Slappe,
Je moet niet denken dat je de enige bent die het zwaar heeft hoor. Hier is het ook al weken slecht weer.
Ik ben overigens erg benieuwd naar een samenvatting van de dagen met Tammy. Zal niet meevallen om de belangrijkste bezigheid te vermijden, wanneer je niet kunt uitwijden over onvergetelijke berglandschappen of een uiterste krachtsinspanning bij het oprijden van de zoveelste berg.
Groeten uit Grootebroek.
Ps. Uiteraard heb ook ik veel respect voor je doorzettingsvermogen. Maar als iedereen je de hemel in blijft prijzen, ben ik bang dat je naast je schoenen gaat lopen. -
10 December 2009 - 19:07
Vued:
Ech top om je verhalen weer te lezen! Je doet niet onder voor Martien :p Moet eerlijk zeggen dat het wel een stuk leuker is om te lezen als het om een bekende gaat ( sorry Martien )
Heel veel plezier samen de komende 4 dagen!! Doe Tammie de groetjes van me! :p -
10 December 2009 - 20:20
Eric De Moel:
Beste Ente
Ik had van Maarten gehoord en in de krant gelezen van je fietstocht. Vanaf die datum lees ik heel veel je stukjes op je site die ik heel leuk vind. Veel sterkte de komende maanden en ik blijf de stukjes lezen.
Groet Eric -
10 December 2009 - 21:58
Tim:
Diep respect ente. Ijs op je tent, valt niet mee. En 7 km per uur, zo langzaam gingen we ook de galibier op... Ik zie het voor me, jij schreeuwend tegen de wind op je fiets, er is toch niemand om je heen. Tering, en dan gewoon 7 dagen in de week weer die fiets op. Best wel vlot de middelandse zee bereikt eigenlijk. Mooi hoor, foto's zien er goed uit! Geniet ervan de komende dagen. En ik ben zeker benieuwd hoe het je in Afrika zal vergaan. Alvast succes in ieder geval. -
11 December 2009 - 12:27
RP Marc:
Weer een cool verhaal om te lezen Ente!
Ga zo door, je bent er bijna! (oh nee, eigenlijk niet)
Maar zet m op! -
11 December 2009 - 14:36
Jan VdZwan:
Hee Ente, wat een fantastische verhalen weer. Wauw, dat zal niet meegevallen zijn, zoveel kou en sneeuw in Spanje! Maar dat maakt het wel weer onverwachts nog eens extra avontuurlijk, toch? ;-) En je heb't 'm toch maar mooi gefikst, felicidades! :-D
Fascinerend om te lezen allemaal, ik krijg zowaar zin ook weer eens flink te gaan fietsen :-)
Je hebt al een behoorlijke prestatie neergezet, mijn complimenten, hoewel het "echte" werk binnenkort eigenlijk pas gaat beginnen. Maar met jouw ijzersterk doorzettingsvermogen en positieve instelling zal dat ongetwijfeld ook wel gaan lukken.
Geniet in elk geval 'to the max' van de paar dagen met Tamara! Heel veel plezier samen!
En alvast al het beste gewenst voor je volgende etappe! Tot de volgende update :-) -
13 December 2009 - 11:45
Trabben:
He Ente,
Diep respect voor je!! Geniet:) -
13 December 2009 - 13:13
Ruud (Groot):
Had me voorgenomen om dit keer niet te reageren, maar na het lezen van je verhaal en het bekijken van de foto`s kan ik het toch niet laten. Ik wil je bedanken voor een half uurtje heerlijke afleiding! Volgens mij kan je de verhalen na afloop gewoon bundelen en uitbrengen...;-)
Geniet van alles!
Gr. Ruud -
13 December 2009 - 14:44
Ilse:
Ente,
Wat een verhalen weer! Heb er ook wel ontzettend om moeten lachen. Lekker eerlijk, dat je die kou toch echt wel even zat bent! Gelukkig komt aan alles een einde, dus heb je nu gelukkig warmer weer in het vooruitzicht. Geniet van de dagen met Tamara en ik ben benieuwd naar de eerste foto's in je AZ-shirt!!
Gr Ilse -
14 December 2009 - 20:04
Ju:
Schitterend hoor! Diep respect. Maar zoals Bartje al zei, hier is het ook allemaal behoorlijk afzien! Het vriest hier tegenwoordig ook en ik moest vandaag gewoon 5 minuten op de trein wachten! Weet je hoe koud!? Heb gelijk maar handschoenen aangedaan. Blijf zo doorgaan man, je verhalen zijn fantastisch om te lezen! Geniet van je dagen met Tam en ik hoor snel weer van je!
X -
16 December 2009 - 12:47
Janneke W Priester:
Lieve Ente,
Wat ontzettend leuk om het allemaal te lezen!! Heb je site van Annelot gekregen (ik ben een vriendin van Tam). Super om je verhalen te lezen!!
Ik ga je blijven volgen en ik vind het echt super van je dat je dit allemaal gaat ondernemen! Wat een toppertje ben jij zeg!
Succes beste jongen! -
17 December 2009 - 14:14
Annet Van De Ven:
Ha die Ente
Ik geniet van je reisverslag elke keer weer. Voor mij beslist niet te lang, gewoon zoals het is.
Groet -
20 December 2009 - 19:29
Pytsje En Jan:
Hoi Ente,
Geweldig om je belevenissen te volgen, ik Pytsje schrijf nu even want Jan zit op de gebruikelijke avond naar studio sport te kijken, maar we hebben allebei bewondering voor je ondernemende tocht. Deze ervaring kan niemand je afnemen. Leuk ook dat je belde, maar helaas waren we niet thuis. We weten niet waar je nu zit, maar we hopen dat je de feestdagen ook op een gezellige manier doorbrengt.
Groetjes Pytsje en Jan -
21 December 2009 - 15:31
Wen:
He lieverd!!!
Wow wat een mooie verhalen!!! en vette foto's!!!!! Met tam was heerlijk he :D misschien wel een beetje te heerlijk!? maar nu ben je weer hard op weg hoorde ik... veel succes in marokko en de rest van afrika! Weet natuurlijk niet hoe het in de rest van afrika is, maar als de mensen al een beetje zo zijn als in Tanzania gaat het zeker goedkomen want daar waren ze ontzetten vriendelijk, open en gastvrij!!! Succes!!!!!! dikke zoen -
23 December 2009 - 18:57
Liz:
Zo ik ben weer bij. Heb alles gelezen en je foto's bekeken Ik ben blij voor je dat het zo goed gaat. Nu maar hopen dat het in Afrika ook meevalt. Ik ben trots op je en ben heel benieuwd naar verslagen uit Afrika. groetjes, Liz
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
